آنتی اکسیدان ها

آنتی اکسیدان ها را از این سایت دریافت کنید.

آنتی‌اکسیدان

آنتی‌اکسیدان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ساختار آنتی‌اکسیدانت گلوتاتیون.

آنتی‌اکسیدانت‌ها یا پاداُکسَنده‌ها[۱][۲] (به انگلیسی: Antioxidant) ترکیباتی هستند که مانع اکسیداسیون می‌شوند. اکسیداسیون یک واکنش شیمیایی است که می‌تواند رادیکال‌های آزاد تولید کند، در نتیجه منجر به واکنش‌های زنجیره ای می‌شود که ممکن است به سلول‌های موجودات زنده آسیب برساند. آنتی‌اکسیدانت‌هایی مانند تیول یا اسید اسکوربیک (ویتامین C) این واکنش‌های زنجیره ای را قطع می‌کنند. برای تعادل استرس اکسیداتیو، گیاهان و حیوانات سیستم‌های پیچیده‌ای از آنتی‌اکسیدانت‌های همپوشانی را حفظ می‌کنند، مانند گلوتاتیون و آنزیم‌ها (به عنوان مثال، کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز) که به صورت داخلی تولید می‌شوند، یا آنتی‌اکسیدان‌هایی مانند ویتامین C و ویتامین E که از طریق تغذیه تأمین می‌شوند.

اصطلاح «آنتی اکسیدانت» برای دو گروه کاملاً متفاوت از مواد استفاده می‌شود: مواد شیمیایی صنعتی که برای جلوگیری از اکسیداسیون به محصولات اضافه می‌شوند، و ترکیبات طبیعی که در غذاها و بافت‌ها وجود دارند. آنتی‌اکسیدانت‌های صنعتی کاربردهای گوناگونی دارند، به عنوان مثال: به عنوان مواد نگهدارنده در مواد غذایی و آرایشی و بهداشتی عمل می‌کنند و از اکسیداسیون در سوخت‌ها جلوگیری می‌کنند.[۳]

منابع خوراکی[ویرایش]

لوتئین و زآگزانتین از مواد آنتی‌اکسیدانتی هستند که در تخم‌مرغ وجود دارند. این مواد آنتی‌اکسیدانت باعث جلوگیری از پیدایش سرطان و بیماری‌های دیگری مانند آب‌مروارید می‌شوند. از آنتی‌اکسیدانت‌های مهم بدن می‌توان از ویتامین ای نام برد.

ویتامین ث: یک ویتامین محلول در آب است که در همه مایعات بدن وجود دارد. از این روی یکی از نخستین مواد دفاعی بدن است ولی نمی‌تواند در بدن ذخیره شود، از این روی باید به‌طور منظم و پیوسته میوه و سبزی مصرف کرد. نیاز روزانه آن ۶۰ میلی‌گرم است. دریافت ویتامین ث به مقدار بیش از دوهزار میلی‌گرم در روز در برخی کسان پیامدهای زیانباری مانند پیدایش سنگ کلیه، تهوع و اسهال دارد. مهمترین منابع این ویتامین عبارتند از: مرکبات، فلفل سبز، کلم بروکلی، سبزی‌های برگی شکل سبزرنگ، کیوی، کلم، طالبی، توت‌فرنگی، اسفناج و سیب‌زمینی.

ویتامین ای: یک ویتامین محلول در چربی است که همراه با چربی‌ها در کبد و سایر بافت‌های بدن ذخیره می‌شود. ویتامین ای اثرات مهمی در بدن مانند تأخیر در پیری سلول‌ها و درمان آفتاب‌سوختگی دارد. نیاز روزانه آن در مردان پانزده واحد و در زنان دوازده واحد است. منابع غذایی مهم که ویتامین ای دارند، عبارت‌اند از: دانه‌های روغنی، جوانه گندم، آجیل، غلات سبوس‌دار و سبزی‌های برگی شکل سبزرنگ.

بتاکاروتن: پیش‌ساز ویتامین آ است و در بدن تبدیل به ویتامین آ می‌شود. بررسی بیش از ۶۰۰ کاروتنوئید مختلف نشان داده‌است که بتاکاروتن (یکی از کاروتنوئیدهای مهم) سبزی‌ها و میوه‌های سبز، زرد و نارنجی را از تخریب ناشی از نور خورشید حفظ می‌کند، بنابراین گمان بر این است که چنین اثری را نیز در بدن داشته باشد. اندازه معینی برای دریافت آن وجود ندارد. هویج، کدو تنبل، انواع کلم بروکلی، سیب‌زمینی شیرین، اسفناج، گوجه‌فرنگی، طالبی، هلو و زردآلو منابع غنی بتاکاروتن هستند. توجه شود که ویتامین آ نقش آنتی‌اکسیدانتی ندارد و دریافت مقادیر بالای آن برای بدن مسمومیت زا و خطرناک است.

سلنیم: این ماده معدنی مانع تخریب سلول‌های بدن توسط مواد اکسیژن دار می‌شود، بنابراین از بروز سرطان جلوگیری می‌کند. بهتر است سلنیم لازم از طریق مواد غذایی دریافت شود زیرا دریافت اندازه‌های بالای سلنیم از راه مکمل‌ها برای بدن سمی و خطرناک است. بهترین منابع غذایی شامل: ماهی، گوشت قرمز، غلات، حبوبات، تخم‌مرغ، مرغ و سیر است. سبزی‌هایی که در خاک‌های غنی از سلنیم، رشد می‌کنند نیز منبع خوبی از سلنیم هستند.

تندرستی[ویرایش]

اگر چه سیستم‌های آنزیمی گوناگونی برای خنثی کردن رادیکال‌های آزاد در بدن وجود دارند اما آنتی‌اکسیدانت‌های اصلی عبارتند از: ویتامین ای، ویتامین ث و بتاکاروتن. سلنیم نیز بعنوان یک ماده معدنی نقش آنتی‌اکسیدانتی مهمی دارد. بدن قادر به تولید این ویتامین‌ها و ماده معدنی نیست، بنابراین بایستی از راه خوراک آنها را دریافت کرد. اکسیدکننده‌ها به اشکال گوناگونی وجود دارند که معروف‌ترین و خطرناک‌ترین آنها رادیکال‌های آزاد هستند.[۴]

فعالیت برخی از رادیکال‌های آزاد در بدن منجر به ایجاد انواع دژنراسیون، سرطان، دیابت، نارسایی قلب، آسیب‌های مغزی، مشکلات عضلانی، پیری زودرس، آسیب‌های چشمی و در کل ضعف دستگاه ایمنی بدن می‌شود. آنتی‌اکسیدانت‌ها به عنوان اصلی‌ترین راه مبارزه با رادیکال‌های آزاد و بازسازی سلول‌های تخریب شده شناخته می‌شوند چرا که موجب افزایش کارایی دستگاه ایمنی بدن در برابر انواع بیماری‌ها می‌شوند.[۵] آنتی‌اکسیدانت‌ها خطر گسترش بیماری آلزایمر را کاهش می‌دهند.[۶][۷]

استرس اکسیداتیو چیرگی رادیکال‌های آزاد بر دفاع آنتی‌اکسیدانتی بدن است. دستگاه برق‌کافت و استیک آلکالاین نیز با تولید آب یون‌زدوده می‌توانند باعث بالا رفتن دفاع آنتی‌اکسیدانتی بدن شوند و از پیدایش بیماری‌های در پیوند با استرس اکسیداتیو جلوگیری کنند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که آب آشامیدنی قلیایی تأثیرات سلامت بخش ویژه‌ای از قبیل پیشگیری از سرطان دارد.[۸][۹]

رد ادعاهای شفابخشی[ویرایش]

آزمایش بر روی موش[ویرایش]

سودهای کاربرد ویتامین ث و بسیاری از مکمل‌های خوراکی دیگر از پشتیبانی علمی بهره‌مند نیستند. برای نمونه در دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ آنتی‌اکسیدانت‌های مکمل گوناگون از راه خوراک یا تزریق مستقیم در جریان خون به بدن موش‌های آزمایشگاهی وارد شدند. حتی ژنتیک گروهی از موش‌ها اصلاح شد تا رمز ژنتیکی برای آنتی‌اکسیدانت‌های خاص نسبت به موش‌های آزمایشگاهی اصلاح نشده فعال‌تر باشند اما نتیجه همه روش‌های به کار گرفته مشابه بود: زیاد بودن آنتی‌اکسیدانت‌ها نه آسیب‌های سال‌خوردگی را تسکین می‌داد و نه از هجوم بیماری پیشگیری می‌کرد. هرگز واقعاً ثابت نشد که آنتی‌اکسیدانت‌ها طول عمر را افزایش می‌دهند.[۱۰]

آزمایش بر روی انسان[ویرایش]

از دهه ۱۹۷۰ تا کنون آزمایش کنندگان بسیاری می‌کوشیدند که دریابند چه اندازه مکمل آنتی‌اکسیدانتی برای تندرستی انسان نیاز است اما نتایج به هیچ وجه امیدبخش نبودند. تحقیقات در مورد تأثیر بتاکاروتن بر سیگار و سرطان ریه، یائسگی و سرطان پستان هیچ نکته مثبتی نشان نداده‌اند. تنها در هفت پژوهش کاربرد مکمل‌ها باعث کاهش خطر بیماری قلبی-عروقی و سرطان لوزالمعده شده ‌است.[۱۰]

منبع مطلب : fa.wikipedia.org

آنتی اکسیدان چیست و چه نقشی در بدن دارد؟

آنتی اکسیدان ها در بدن چه دارند و چگونه می توانیم با رژیم غذایی مناسب آنتی اکسیدان و همینطور مصرف مکمل های آنتی اکسیدان به سلامتی خود کمک کنیم؟

آنتی اکسیدان چیست و چه نقشی در بدن دارد؟

آنتی‌اکسیدان چیست؟

برخی از ویتامین‌ها و مواد معدنی - از جمله ویتامین سی و ویتامین e و مواد معدنی مانند مس، روی و سلنیوم - علاوه بر نقش‌های حیاتی دیگر، به عنوان آنتی‌اکسیدان عمل می‌کنند.

"آنتی اکسیدان" یک اصطلاح کلی برای هر ترکیبی است که می‌تواند با مولکولهای ناپایدار به نام رادیکالهای آزاد که به DNA، غشای سلولی و سایر قسمتهای سلول آسیب می‌زند، مقابله کند. از آنجایی که رادیکال‌های آزاد فاقد یک جفت کامل از الکترون‌ها هستند، الکترون‌ها را از مولکول‌های دیگر می‌دزدند و در این فرآیند به آن مولکول‌ها آسیب می‌رسانند. آنتی اکسیدانها با از دست دادن برخی از الکترونهای خود رادیکالهای آزاد را خنثی می‌کنند.

در انجام این کار، آنها به عنوان یک کلید "خنثی سازی" طبیعی برای رادیکالهای آزاد عمل می‌کنند. این به شکستن یک واکنش زنجیره‌ای کمک می‌کند که می‌تواند مولکولهای دیگر در سلول و سایر سلولهای بدن را تحت تأثیر قرار دهد.

نقش آنتی اکسیدان در بدن 

مهم است که بدانیم اصطلاح "آنتی اکسیدان" به جای یک خاصیت تغذیه‌ای ، یک خاصیت شیمیایی را منعکس می‌کند. در حالی که رادیکالهای آزاد به دلیل ماهیت خود مضر هستند، اما آنها بخش اجتناب ناپذیری از زندگی محسوب می‌شوند. بدن رادیکال‌های آزاد را در پاسخ به آسیبهای چندین عامل سبک زندگی تولید می‌کند، از جمله:

آلودگی هوا، دود سیگار، مصرف الکل، سموم، سطح قند خون بالا، مصرف زیاد اسیدهای چرب غیراشباع ، اشعه (از جمله آفتاب گرفتن بیش از حد)، عفونتهای باکتریایی، قارچی یا ویروسی، ورزش شدید و طولانی مدت که باعث آسیب بافتی می‌شود.

اما رادیکالهای آزاد محصول جانبی فرآیندهای طبیعی در سلول‌ها نیز هستند. برای مثال، هنگامی که سیستم ایمنی برای مبارزه با مهاجمان جمع می‌شود، اکسیژنی که استفاده می‌کند، ارتشی از رادیکال‌های آزاد را از بین می‌برد که ویروس‌ها، باکتری‌ها و سلول‌های آسیب‌دیده بدن را در یک انفجار اکسیداتیو از بین می‌برند. مقداری رادیکال آزاد نیز در حین ورزش تولید می‌شود. به نظر می‌رسد که این برای القای برخی از اثرات مفید فعالیت بدنی منظم، مانند حساس کردن سلول های عضلانی به انسولین، ضروری باشد.

در فایل صوتی زیر نیز می توانید بیشتر با آنتی اکسیدان و نقش آن در بدن آشنا شوید :

مصرف مکمل های آنتی اکسیدان 

نظریه پیری رادیکال آزاد (FRTA) که توسط دنهام هارمن در دهه 1950 ارائه شد، پیشنهاد کرد که انسانها به آسیب ناشی از رادیکال‌های آزاد که در طول زمان در سلول‌ها تجمع می‌یابند، پیر می‌شوند. از آنجایی که آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند رادیکالهای آزاد را با اهدای الکترون خنثی کنند، یک رویکرد منطقی است تا از آنتی اکسیدانها به عنوان یک مکمل برای جلوگیری از پیری استفاده شود.

آنتی اکسیدان‌ها مواد مصنوعی یا طبیعی هستند که ممکن است از برخی از انواع آسیب سلولی جلوگیری کرده یا آن را به تأخیر بیندازند. رژیم‌های غذایی سرشار از سبزیجات و میوه‌ها، که منابع خوبی از آنتی اکسیدانها هستند.

با این حال، تحقیقات نشان نداده است که مکملهای آنتی اکسیدانی میتوانند بصورت صددرصد از بیماریها پیشگیری کنند اما می‌توانند در حفظ و بهبود سلامتی مفید باشند. نمونه‌هایی از آنتی اکسیدانها شامل ویتامینهای C و E، سلنیوم و کاروتنوئیدها مانند بتاکاروتن، لیکوپن، لوتئین و زآگزانتین است.

از آنجایی که رادیکالهای آزاد ناچارا بسیار زیاد تولید می‌شوند، برای مبارزه با مضرات آنها به منابع کافی از آنتی‌اکسیدانها نیاز دارید. سلولهای بدن شما به طور طبیعی آنتی اکسیدانهای قوی مانند آلفا لیپوئیک اسید و گلوتاتیون تولید می‌کنند.

منبع غذایی آنتی اکسیدان ها 

غذاهایی که می‌خورید آنتی اکسیدانهای دیگری مانند ویتامین C و E را تأمین می‌کنند. گیاهان پر از ترکیباتی هستند که به عنوان فیتوکمیکال‌ها شناخته می‌شوند - به معنای "مواد شیمیایی گیاهی" - که به نظر می‌رسد بسیاری از آنها دارای خواص آنتی اکسیدانی نیز هستند.

به عنوان مثال، پس از اینکه ویتامین C یک رادیکال آزاد را با اهدای الکترون به آن "خاموش" کرد، یک ماده شیمیایی گیاهی به نام هسپرتین (که در پرتقال و سایر مرکبات یافت می شود) ویتامین C را به شکل آنتی‌اکسیدانی فعال خود برمیگرداند.

کاروتنوئیدها (مانند لیکوپن در گوجه فرنگی و لوتئین در کلم پیچ) و فلاونوئیدها (مانند فلاونولهای موجود در کاکائو، آنتوسیانین‌ها در زغال اخته، کورستین در سیب و پیاز و کاتچین در چای سبز) نیز آنتی اکسیدان هستند.

نگرانی در مورد ایمنی آنتی اکسیدان ها در مواد غذایی مطرح نشده است. با این حال، مکملهای آنتی اکسیدان با دوز بالا ممکن است برای سلامتی مضر باشد. مصرف دوزهای بالای بتاکاروتن ممکن است خطر ابتلا به سرطان ریه را در افراد سیگاری افزایش دهد.

مکمل با دوزهای بالای ویتامین E ممکن است خطر ابتلا به سرطان پروستات و یک نوع سکته را افزایش دهد از طرفی مکملهای آنتی اکسیدانی ممکن است با برخی داروها تداخل داشته باشند.

با اینحال فراموش نکنید که مصرف میوه‌ها و سبزیجات با کاهش خطر ابتلا به برخی بیماریهای مزمن از جمله آترواسکلروز عروق کرونر مرتبط است.

مطالعات اپیدمیولوژیک ارتباط معکوس بین مصرف میوه‌ها و سبزیجات و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های مرتبط با افزایش سن، مانند بیماری عروق کرونر قلب و سرطان را نشان داده‌اند که ممکن است به فعالیت آنتی اکسیدانی آنها مرتبط باشد.

منبع مطلب : suprabion.ir