تعلیم و تربیت کودک
مهدی
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟
تعلیم و تربیت کودک را از این سایت دریافت کنید.
سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک
سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک
سازمان دید کلی بنیان‌گذاری ۱۴۰۰
گونهٔ سازمان مؤسسه دولتی
حوزهٔ قدرت ایران
ستاد تهران، خیابان طالقانی، خیابان سرپرست جنوبی
سرپرست مجتبی همتی‌فر
سازمان بالادست سازمان وزارت آموزش و پرورش
سند کلیدی اساسنامه وبگاه koodak.medu.ir
سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک یک سازمان دولتی زیرمجموعهٔ وزارت آموزش و پرورش است که ساماندهی امور مربوط به مهدهای کودک، کودکستان‌ها، مراکز پیش‌دبستانی و سایر مراکز نگهداری و آموزش کودکان زیر ۶ سال را بر عهده دارد. رئیس سازمان معاون وزیر آموزش و پرورش محسوب می‌شود و به پیشنهاد وزیر و تأیید هیئت امنا و با حکم وزیر برای مدت ۴ سال منصوب می‌شود.پیشینه[ویرایش]
در ۲۵ آذر ۱۳۹۹ شورای‌عالی انقلاب فرهنگی به‌منظور ساماندهی امور مرتبط با تعلیم و تربیت دورهٔ کودکی، تصویب کرد که تمامی امور مربوط به مهدهای کودک و سایر مراکز نگهداری کودکان اعم از صدور مجوز، برنامه‌ریزی، هدایت و نظارت، تقویت استانداردها و ارزیابی به وزارت آموزش و پرورش محول شود و نهادی وابسته به وزارت آموزش و پرورش برای عهده‌دار شدن یکپارچهٔ امور مرتبط با تعلیم و تربیت کودک تشکیل شود.[۱] بر این اساس در ۷ بهمن ۱۳۹۹، اساسنامهٔ «سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک» به تصویب شورای‌عالی انقلاب فرهنگی رسید و ۲۶ اسفند ۱۳۹۹ برای اجرا ابلاغ شد.[۲] در ۱۳ مرداد ۱۴۰۰، این سازمان طی مراسمی با حضور وزیر آموزش و پرورش رسماً آغاز به‌کار کرد.[۳] پیش از تأسیس سازمان، مهدهای کودک زیر نظر سازمان بهزیستی کشور و مراکز پیش‌دبستانی زیر نظر آموزش و پرورش فعالیت می‌کردند که در سال ۱۴۰۰، با تشکیل کمیتهٔ انتقال در ستاد کشوری و کارگروه‌های انتقال استانی، امور مهدهای کودک از بهزیستی به آموزش و پرورش منتقل شد.[۴]
هیئت امنا[ویرایش]
سازمان دارای دو رکن هیئت امنا و رئیس سازمان می‌باشد که هیئت امنا، عالی‌ترین مرجع سازمان محسوب می‌شود و ترکیب آن به‌صورت زیر است:[۲]
وزیر آموزش و پرورش (رئیس هیئت امناء)
دبیر شورای‌عالی انقلاب فرهنگی یا معاون ایشان
نماینده شورای‌عالی انقلاب فرهنگی
دبیرکل شورای‌عالی آموزش و پرورش
معاون آموزش ابتدایی، معاون پرورشی و فرهنگی و معاون تربیت‌بدنی و سلامت وزیر آموزش و پرورش
رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی
رئیس سازمان بهزیستی کشور
یک نفر از نمایندگان عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی به انتخاب کمیسیون
یک نفر نماینده به انتخاب مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه کشور
معاون ذی‌ربط رئیس سازمان صدا و سیما
معاون ذی‌ربط رئیس سازمان برنامه و بودجه
معاون ذی‌ربط وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
نماینده تام‌الاختیار رئیس قوه قضائیه
دبیر شورای تحول و نوسازی نظام آموزشی کشور
رئیس سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک (دبیر هیئت امناء)
مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان
چهار نفر نماینده خانواده‌ها (دو پدر و دو مادر)
دو نفر از شخصیت‌های علمی و فرهنگی فعال و متخصص در حوزه تعلیم و تربیت کودک
دو نفر از نمایندگان مؤسسان مهدهای کودک و مراکز پیش‌دبستانی و مراکز نگهداری و آموزش کودکان
رؤسای سازمان[ویرایش]
علیرضا حاجیان‌زاده (خرداد ۱۴۰۰ تا دی ۱۴۰۰)[۵]
مجتبی همتی‌فر (دی ۱۴۰۰ تاکنون) (سرپرست)[۶]
منابع[ویرایش]
↑ «مصوبه شورای‌عالی انقلاب فرهنگی در خصوص کلیات ساماندهی امور مربوط به مهدهای کودک (مصوب جلسه ۸۳۴ مورخ ۱۳۹۹/۹/۲۵)». . ۲۵ آذر ۱۳۹۹.
↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «اساسنامه سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک ابلاغ شد». . ۲۶ اسفند ۱۳۹۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۰۴.
↑ «سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک به‌طور رسمی آغاز به کار کرد». خبرگزاری فارس. ۱۳ مرداد ۱۴۰۰.
↑ «روند انتقال مهدهای کودک از بهزیستی به آموزش و پرورش ساماندهی می‌شود». ایرنا. ۲۴ آذر ۱۴۰۰.
↑ «انتصاب علیرضا حاجیان‌زاده به ریاست سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک». ایکنا. ۳۰ خرداد ۱۴۰۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۰۴.
↑ «ادامه انتصاب‌ها در آموزش و پرورش/مدیرانی که رفتند چه گفتند». خبرگزاری مهر. ۱۳ دی ۱۴۰۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۰۴.
پیوند به بیرون[ویرایش]
وبگاه رسمی
رده‌ها: بنیان‌گذاری‌های ۱۴۰۰ در ایرانسازمان‌های دولتی ایرانسازمان‌های دولتی بنیان‌گذاری‌شده در ۱۴۰۰نهادهای آموزشی در ایرانوزارت آموزش و پرورش (ایران)
تعلیم و تربیت کودکان
تعلیم و تربیت کودکان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مهم‌ترین مسائل تعلیم و تربیت، شناخت عوامل و راه‌های مؤثر آن است، تا در پرتو آن آموزش و تربیت به‌درستی و به‌طور مطلوب تامین شود. برای موفقیت و دستیابی و توفیق در امر تعلیم و تربیت، شناسایی مراحل و دوره‌های آن مهم است که با توجّه به سن کودک باید مورد توجّه قرار گیرد.
با فراگیری و اجرا نمودن توصیه‌های اسلام در این زمینه تربیت و تعلیم کودک بهتر صورت می‌گیرد و سبب شکل‌گیری صحیح شخصیت کودک، کسب عزت نفس و اعتماد به نفس در زندگی، سربلندی در جامعه و رسیدن به کمال مطلوب می‌شود.
هرچه تربیت با روش‌های اسلامی از جمله: حفظ شخصیت کودک، همراه با بازی و سرگرمی، محبت و شفقت، تربیت با تشویق و ... باشد والدین در تربیت فرزندان موفق‌تر خواهند بود.
فهرست مندرجات
۱ - واژه‌شناسی ۲ - اهمیت ۳ - مراحل
۳.۱ - مرحله بازی و سرگرمی
۳.۱.۱ - توصیه اسلام به بازی
۳.۱.۲ - آزادی در بازی
۳.۲ - مرحله آمادگی برای تعلیم و تربیت
۳.۳ - مرحله مشاوره و بروز استعدادها
۴ - احیای شخصیت کودک
۴.۱ - اهمیت ۴.۲ - عوامل
۴.۲.۱ - حق نام و هویت
۴.۲.۲ - تکریم کودک و ارزش انسانی او
۴.۲.۳ - ارضای غریزه‌ی حبّ ذاب با تکریم کودک
۴.۲.۴ - تاکید ائمه در احترام به کودک
۴.۲.۴.۱ - دسته اوّل ۴.۲.۴.۲ - دسته دوّم ۴.۲.۴.۳ - دسته سوّم
۴.۲.۴.۴ - دسته چهارم
۴.۲.۴.۵ - دسته پنجم
۴.۲.۵ - پی‌ریزی شخصیت کودک
۴.۲.۶ - محبّت به کودک
۵ - والدین الگوی تربیتی کودک
۶ - نمونه‌هایی از تعلیم و تربیت
۶.۱ - اظهار مهربانی و عطوفت به‌کودکان
۶.۱.۱ - زندگی در کنار والدین
۶.۱.۲ - بوسه بر کودک
۶.۱.۳ - مسرور نمودن کودک
۶.۱.۴ - اهمیت مهرورزی نسبت به‌دختر
۶.۲ - اجتناب از افراط در محبّت به‌کودک
۶.۲.۱ - نمونه‌های تربیتی
۶.۳ - عادت دادن کودکان به‌رفتار پسندیده
۶.۴ - عادت کردن به ارزش‌ها
۶.۴.۱ - راستگویی ۶.۴.۲ - وفای به عهد ۶.۴.۳ - ادای امانت ۶.۴.۴ - انفاق مال
۶.۴.۵ - عفّت و پاکدامنی
۶.۴.۵.۱ - جداسازی بستر خواب کودکان
۶.۴.۵.۲ - نهی از آمیزش در حضور کودک
۶.۴.۵.۳ - نهی از تماس بدنی تهییج کننده
۶.۴.۵.۴ - اجازه گرفتن برای ورود بر والدین
۶.۵ - تربیت با موعظه
۶.۵.۱ - آداب موعظه
۶.۵.۱.۱ - موعظه پنهانی
۶.۵.۱.۲ - با گفتار نیک
۶.۵.۱.۳ - با یادآوری نعمت‌های خدا
۶.۵.۱.۴ - عدم ذکر صریح اشتباه
۶.۵.۱.۵ - عامل بودن موعظه کننده
۶.۶ - تربیت با تشویق
۶.۶.۱ - نمونه‌هایی از تشویق، در قرآن و احادیث
۶.۶.۲ - فواید تشویق ۶.۶.۳ - آداب تشویق
۶.۷ - تربیت با بیان قصّه
۶.۸ - تربیت با ایجاد مسابقه بین کودکان
۷ - پانویس ۸ - منبع
۱ - واژه‌شناسی
[ویرایش]
تربیت در لغت از ماده «ربا» به معنی «زاد و نما»؛ افزایش یافت، نمّو کرد، گرفته شده است.[۱][۲] در لسان العرب، می‌نویسد: «ربا الشیئ یربو ربواً و رباءً: ای زاد و نما».[۳]
هم‌چنین تربیت از کلمه «ربّ» به معنی مالک، سید و مربّی اشتقاق می‌یابد و این‌گونه معنی می‌شود: انجام وظیفه کردن به شیوه نیکو و پسندیده.
«ربّ ولده و الصبی یربّه ربًا»، [۴] یعنی کودکِ خود را نیکو تربیت کرد و برای او به نحو شایسته انجام وظیفه نمود.
تعلیم از واژه «علم» اشتقاق یافته که به معنی ضدّ جهل است و به معنی معرفت و آگاهی نیز به‌کار رفته است.[۵][۶][۷]
مقصود از تربیت کودک به‌طور خاص آن است که مربّی، اعم از پدر، مادر، معلّم و ...، طفل را در بُعد روحی و اخلاقی پرورش دهد، به‌گونه‌ای که جسم و جان و عقل و علم او افزایش یابد و در این‌باره به‌طوری انجام وظیفه نماید که آن‌چه به‌مصلحت اوست از امور مربوط به دین و دنیای وی، انجام پذیرد.
به عبارت دیگر، معلّم با ادای کلمات، زمینه را برای فهم و درک فراگیر فراهم می‌کند. بدین‌ترتیب از آن‌چه گفته شد، روشن گردید تعلیم نیز نوعی تربیت به‌شمار می‌آید.[۸]
فقیهان در معنای تعلیم نیز همانند تربیت، اصطلاح خاصّی ندارند و مقصودشان از تعلیم همان معنای لغوی است. دقّت در عبارات آنان که در خصوص تعلیم ذکر نموده‌اند، این مدّعا اثبات می‌گردد.[۹][۱۰][۱۱][۱۲]
۲ - اهمیت
[ویرایش]
از مهم‌ترین مسائل تعلیم و تربیت، شناخت عوامل و راه‌های مؤثر آن است، تا در پرتو آن آموزش و تربیت به درستی و به‌طور مطلوب تامین شود. در احکام تربیتی اسلام به این مهم کاملاً توجّه شده و پیشوایان دین در این‌باره رعایت نکات دقیقی را توصیه کرده‌اند.
در قرن اخیر، دانشمندان نیز در این زمینه کتاب‌های فراوانی نوشته‌اند و در آن روش‌های صحیح تعلیم و تربیت و وظایف و رسالت اولیا و مربیان کودک را ارائه نموده‌اند. بی‌تردید ذکر دیدگاه و آموزه‌های اسلام در این خصوص حائز اهمیت است، زیرا از طرفی والدین و اولیا کودکان اسباب و عوامل توفیق و کامیابی را شناسایی نموده و در سایه عمل به توصیه‌ها و آداب و روش‌های ارائه شده، به هدف والای خویش که تربیت صحیح کودکان و آموزش علوم مفید و مؤثر در زندگی آن‌هاست، دست خواهد یافت، و از سوی دیگر امکان مقایسه بین نظریات اسلام در این زمینه و آن‌چه دانشمندان بیان نموده‌اند، فراهم می‌گردد. در ذیل بخشی از آن‌چه در آیات و روایات بیان شده، ذکر می‌گردد:
۳ - مراحل
[ویرایش]
قدم اوّل در دستیابی و توفیق در امر تعلیم و تربیت، شناسایی مراحل و دوره‌های آن است که با توجّه به سن کودک باید مورد توجّه قرار گیرد.
در آیات و روایات، مراحل تعلیم و تربیت به سه قسم تقسیم شده که عبارت است از:
۳.۱ - مرحله بازی و سرگرمی
بازی با سرشت کودک عجین است و یکی از نیازها و حقوق او به‌شمار می‌رود، بازی بزرگترین سرگرمی کودک به‌ویژه در سال‌های پیش از دبستان است.
کودک دلیل بازی کردن خود را نمی‌داند و توانایی ندارد برای آن علّتی بیان کند، ولی با این همه نمی‌تواند از بازی کردن دست بکشد، برخی از روانشناسان معتقدند: همان‌طور که کودک نیاز به آب و هوا دارد، نیاز به بازی و سرگرمی نیز دارد.[۱۳][۱۴] امروزه ثابت شده است کودکانی که به‌اندازه و به درستی بازی نمی‌کنند، از رشد ذهنی مناسب بی بهره‌اند و در بزرگی نیز منزوی و گوشه‌گیر می‌گردند.
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟