هواگرد جنگنده

هواگرد جنگنده را از این سایت دریافت کنید.

هواگرد جنگنده

هواگرد جنگنده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یک اف-۱۶ فایتینگ فالکن، پی-۵۱دی موستانگ، اف-۸۶ سابر و اف-۲۲ رپتور در آرایشی به پرواز در می‌آیند که نماینده چهار نسل از جنگنده‌های آمریکایی است.

هواپیمای جنگنده یا هواپیمای شکاری گونه‌ای هواگرد نظامی با سرعت بالا و مانورپذیری بسیار است و از سلاح‌هایی برای از میان بردن هواپیماهای دشمن برخوردار است.[۱] جنگنده‌ها در درجه اول برای تضمین کنترل فضای هوایی طراحی می‌شوند. جنگنده‌ها در مقایسه با هواپیماهای نظامی دیگر اندازه کوچکی دارند، آن‌ها به جنگ هوایی با هواپیماهای دیگر پرداخته، بمب‌افکنهای دشمن را سرنگون کرده و مأموریت‌های تاکتیکی متنوع دیگری را انجام می‌دهند و دارای انواع مختلفی هستند. جنگنده‌ها در سه دسته IDS و lDF و lDH دسته‌بندی می‌شوند.

تاریخچه[ویرایش]

تولید جنگنده‌ها از اوایل جنگ جهانی اول آغاز شد و نخست با بدنه‌های چوبی و سطح پارچه‌ای ساخته می‌شدند. ابتدا از آن‌ها به عنوان هواپیمای دیده‌بان برای راهنمایی توپخانه استفاده می‌شد اما بسیار زود مشخص شد که می‌توان آن‌ها را مسلح کرده و برای نبرد با هواپیماهای دشمن و مأموریت‌های تاکتیکی دیگر از آن‌ها استفاده کرد. در اواخر جنگ جنگنده‌هایی چون آلمان و فرانسه به سرعت ۲۱۵ کیلومتر در ساعت دست یافتند. یکی از بزرگ‌ترین خلبانان و فرماندهان نیروی هوایی آلمان (بارن_مانفرد_وانریچتون) معروف به بارن تندرو که با هواپیمای سرخ رنگ و سه بالش بسیاری از جنگنده‌ها و بمب افکن‌های متفقین و چندین کشتی هوایی جنگی را نابود کرده بود در همین دوره زندگی می‌کرده‌است.

جنگ جهانی دوم شاهد جنگنده‌های تمام‌فلزی بود که به سرعت‌هایی فراتر از ۷۵۰ کیلومتر در ساعت رسیده و قابلیت پرواز در ارتفاع ۱۰٬۷۰۰ تا ۱۲ هزار متری سطح دریا را داشتند. با پایان جنگ جهانی دوم عصر هواپیماهای جت فرا رسید. تحقیق بر روی هواپیماهایی با موتور جت در اواخر جنگ در هر دو جبهه متفقین و متحدین آغاز شد و نخستین هواپیماها با موتور جت توسط آلمان نازی در اواخر جنگ ساخته شد اما پیش از ورود به جنگ، جنگ تمام شده بود. نخستین استفاده واقعی از جت‌های جنگنده‌ای و جت‌های بمب افکن در جنگ کره توسط آمریکا با استفاده از جنگنده اف-۸۶ سیبر و روس‌ها با میگ-۱۵ بوده که در جنگ به طرز مؤثری مورد استفاده قرار گرفتند. از آن زمان تاکنون جنگنده‌های متفاوتی برای نقش‌های جنگی خاصی طراحی شده‌اند. جنگنده‌های رهگیر به گونه‌ای طراحی شده و مسلح می‌شوند که برای رهگیری، شکست دادن یا فراری دادن جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌های دشمن مناسب باشند. جنگنده‌های برتری هوایی بایستی از برد عملیاتی بالایی برخوردار باشند تا در عمق قلمرو دشمن حرکت کرده و جنگنده‌های دشمن را نابود کنند. بسیاری از جنگنده‌ها از قابلیت‌های ثانویه حمله به اهداف زمینی با استفاده از انواع بمب و موشک هوا به زمین برخوردارند و در نقش جنگنده بمب‌افکن از آن‌ها استفاده می‌شود.[۲]

جنگنده‌های امروزی دارای سامانه‌های پیشرفته الکترونیکی برای ردگیری هدف‌های دشمن و جنگ الکترونیک و هدف‌گیری هم‌زمان چند هدف هستند.

نگارخانه[ویرایش]

جنگنده کوثر

جنگنده میگ-۲۵

جنگندهٔ چندمنظورهٔ تایفون

جستارهای وابسته[ویرایش]

جنگنده چندمنظوره جنگنده زمینی جنگنده تهاجمی

منابع[ویرایش]

↑ Fighter Meriam-Webster

↑ Encyclopædia Britannica Online, s. v. "fighter aircraft", accessed June 09, 2013, http://www.britannica.com/EBchecked/topic/206578/fighter-aircraft.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ هواگرد جنگنده موجود است.

گسترش

داده‌های کتابخانه‌ای

گسترش نبو

کاربری و انواع هواپیمای نظامی مدرن

رده‌ها: هواگردهای جنگندههواگردهای نظامی

منبع مطلب : fa.wikipedia.org

معرفی ده جنگنده برتر عملیاتی حال حاضر جهان

ایروشاپ

0

پشتیبانی تلگرام: 09932575194

خانه خواندنی‌ها

معرفی ده جنگنده برتر عملیاتی حال حاضر جهان

معرفی ده جنگنده برتر عملیاتی حال حاضر جهان

خیلی وقت‌ها با سوالاتی مواجه می‌شویم که نظر ما را پیرامون بهترین جنگنده جهان جویا می‌شوند. بهترین و مدرن‌ترین جنگنده کدام است و چرا؟ در این مقاله به صورت تحلیلی 10 جنگنده برتر از نظر پنهان‌کاری، تسلیحات، سرعت، برد، قابلیت مانور و فن‌آوری معرفی شده‌اند. در این تحلیل‌ از نظرات خلبان‌ها درباره توانمندی‌های مختلف جنگنده‌ها در آموزش مانور داگ-فایت نیز استفاده شده است. تمام هواپیماهایی که در این مقاله معرفی شده‌اند بسیار قدرتمند و ویرانگر هستند. نکته جالب این است که تا به حال هیچ کدام از این جنگنده‌ها در شرایط جنگ در مقابل هم قرار نگرفته‌اند. این تحلیل بر اساس مشخصات، اطلاعات موجود و مقایسه فنی جنگنده‌ها صورت پذیرفته است. آموزش خلبان نیز یک نکته مهم است و عملکرد هواپیما بسیار به عملکرد خلبان وابسته است. این فهرست، هواپیماهایی که در مراحل اولیه توسعه قرار دارند را شامل نمی‌شود و فقط جنگنده‌های عملیاتی معرفی شده‌اند.

1- بوئینگ اِف-22 رپتر، لاکهید مارتین[1]، آمریکا

جنگنده برتری هوایی اِف-22 رپتر تقریباً برای رادارها نامرئی است. این هواپیما مجموعه‌ای از تسلیحات قدرتمند را با خود حمل می‌کند. اِف-22 پیشرفته‌ترین و گران‌ترین جنگنده‌ای است که تاکنون ساخته شده است. بسیاری از حسگرها و اویونیک این هواپیما محرمانه باقی مانده است. موتورهای رپتر (رباینده) به هواپیما امکان سوپرکروز در بردهای طولانی را می‌دهد و نازل‌های تی‌وی‌سی[2] و سامانه کنترلی اِف‌‌بی‌دبلیو[3] سه لایه آن باعث شده است که این جنگنده بسیار مانور پذیر باشد. اِف-22 در آغاز تنها به عنوان یک جنگنده برتری هوایی معرفی شد اما بعدها قابلیت ضربتی نیز به آن اضافه گردید. این هواپیما تا به حال به هیچ کشوری حتی کشورهای متحد و کشورهای ناتو صادر نشده است و در حال حاضر بهترین جنگنده می‌باشد.

2- لاکهید مارتین اِف-35، آمریکا

اِف-35 که با نام لایتینگ2 نیز شناخته می‌شود یک جنگنده چند منظوره جدید است. یکی از ویرایش‌های این جنگنده یعنی اِف-35بی از سال 2015 توسط نیروهای دریایی آمریکا به خدمت گرفته شده است. اِف-35 تحت برنامه‌ای با عنوان «جنگنده ضربتی مشترک (جِی‌اِس‌اِف[4]» با هدف جایگزینی با هواپیماهای قبلی توسعه داده شد. در آینده نزدیک، جنگنده‌های اِی‌وی-8وی[5]، اِی-10، اِف-16 و اِف/اِی-18 ارتش آمریکا با اِف-35 جایگزین می‌شوند. این جنگنده به کشورهای دیگر نیز صادر خواهد شد. پیکره‌بندی اِف-35 شبیه طراحی اِف-22 لاکهید مارتین است. البته اِف-35 کمی کوچک‌تر است و یک موتور دارد. این جنگنده از فن‌آوری پنهان‌کاری بهره برده است، سطح مقطع راداری آن کاهش یافته و ردیابی آن بسیار مشکل است. این جنگنده چند منظوره می‌تواند ماموریت‌های دفاع هوایی، پشتیانی هوایی نزدیک و انداختن بمب‌های تاکتیکی را به خوبی انجام بدهد و با آخرین موشک‌های هوا به هوا و هوا به سطح سازگار است. این هواپیما قرار بود در سه نوع مختلف ارائه شود: اِف-35‌اِی با قابلیت نشست و برخاست عادی، اِف-35بی با قابلیت نشست و برخاست کوتاه و عمودی و اِف-35سی ناونشین. برای پایین نگه داشتن هزینه‌های توسعه و ساخت و پشتیبانی لوجستیک، 80 درصد قطعات این سه هواپیما مشترک است.

3- بوئینگ اِف/اِی-18ای/اِف سوپرهورنت[6]، آمریکا

در حال حاضر سوپرهورنت توانمندترین جنگنده چند منظوره نیروی دریایی آمریکا است. این هواپیمای ناونشین می‌تواند اهداف هوایی و زمینی را نابود کند. سوپرهورنت توسط استرالیا نیز به عنوان جنگنده اصلی این کشور به خدمت گرفته شده است. اِف/اِی-18ای/اِف یک ویرایش بزرگ‌تر و توانمندتر از اِف/اِی-18سی/دی هورنت است. همچنین سوپرهورنت از موتورهای جدیدتر بهره می‌برد و جایگاه‌های حمل اسلحه بیشتری دارد. این هواپیما به خاطر داشتن مخازن سوخت داخلی بزرگ‌تر، برد بیشتری دارد. اویونیک سوپرهورنت نیز ارتقا یافته است و تدابیر مؤثری هم برای کاهش سطح مقطع راداری این هواپیما اندیشیده شده است.

4- یوروفایتر تایفون[7]، اتحادیه اروپا

در سال 1986 برای توسعه یک جنگنده چندمنظوره جدید با کاربرد رهگیری و قابلیت حمله زمینی، کنسرسیوم یوروفایتر با شرکت کشورهای آلمان، ایتالیا، انگلستان و بعدها اسپانیا تشکیل شد. این هواپیما موشک‌های پیشرفته اروپایی را حمل می‌کند و از یک سامانه اویونیک بسیار مدرن و جامع بهره می‌برد. ادعا شده است که تایفون نیمی از قابلیت‌های اِف-22 رپتر آمریکایی را دارد. به نظر می‌رسد که تایفون نسبت به جنگنده‌های اِف-15اِف، رافال[8] فرانسوی، سوخو-27 روسی و بسیاری جنگنده‌های دیگر برتری دارد. یوروفایتر قدرت دفاع هوایی اروپا را تا قرن 21 به خوبی حفظ خواهد کرد.

5- داسو رافال[9]، فرانسه

رافال توسط نیروی هوایی و نیروی دریایی فرانسه به خدمت گرفته شده است. این جنگنده چند منظوره از آخرین نمونه‌های سامانه‌های اویونیک بهره می‌برد و سطح مقطع راداری آن به خوبی کاهش یافته است. این هواپیما بسیار مانور پذیر است. رافال می‌تواند 40 هدف را ردیابی کند و 4 هدف را به طور همزمان نشانه بگیرد. این هواپیما توانسته است در مقابل اِف-16 آمریکایی قد علم کند. داسو رافال قدرت دفاع هوایی فرانسه را تا قرن 21 به خوبی حفظ خواهد کرد.

6- سوخو-35، روسیه

جنگنده چند منظوره سوخو-35 یک ویرایش پپیشرفته‌تر از سوخو-27 است و برای صادرات به جای سوخو-27 و میگ-29 پیشنهاد می‌شود. این هواپیما در سال 2012 توسط نیروی هوایی روسیه به خدمت گرفته شد. توسعه دهندگان این هواپیما آن را از نسل 4++ می‌دانند. سوخو-35 یک جنگنده بسیار سریع با قابلیت مانور بالا و برد طولانی می‌باشد که قابلیت پرواز در ارتفاعات بالا و حمل تسلیحات سنگین را دارد. این هواپیما برای جنگنده‌های نسل 4+ اروپا یک تهدید به شمار می‌رود. سوخو-35 در اصل یک جنگنده برتری هوایی است اما قابلیت حمله هوا به زمین را هم دارد. این جنگنده 12 جایگاه حمل سلاح در زیر بال و بدنه خود دارد و می‌تواند مقدار زیادی مهمات را با حداکثر وزن 8000 کیلوگرم حمل کند. موتورهای قدرتمند این هواپیما امکان سوپرکروز در بردهای طولانی را به آن می‌دهند و بدون استفاده از پس‌سوز، جنگنده را به سرعت مافوق صوت می‌رسانند. موتورها از جهت دهی سه بعدی بردار نیروی تراست استفاده می‌کنند و قابلیت مانور بالایی به پرنده می‌دهند. اخیراً یک جنگنده برتری هوایی دیگر نیز به نام سوخوی پک فا[10] در روسیه در حال توسعه است.

منبع مطلب : www.aeroshop.ir