کدام خلیفه با علمای اهل سنت درباره اثبات حقانیت امام علی بحث میکرد
مهدی
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟
کدام خلیفه با علمای اهل سنت درباره اثبات حقانیت امام علی بحث میکرد را از این سایت دریافت کنید.
اثبات امامت امام علی با حدیث منزلت
اثبات امامت امام علی با حدیث منزلت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حدیث منزلت، یکی از احادیثی است که به تواتر از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) درباره امامت و خلافت حضرت علی (علیه‌السّلام) وارد شده است. در این نوشتار این حدیث را از کتب اهل‌سنت ذکر کرده و چگونگی اثبات امامت امام علی (علیه‌السّلام) را بیان خواهیم کرد.
فهرست مندرجات
۱ - حدیث منزلت در کتب اهل‌سنت
۱.۱ - صحیح بخاری ۱.۲ - صحیح مسلم
۲ - تواتر حدیث منزلت
۲.۱ - سخن ابن‌عبدالبر
۲.۲ - سخن مزی
۲.۳ - سخن کنجی شافعی
۳ - دلالت حدیث منزلت
۳.۱ - منزلت‌های هارون
۳.۱.۱ - مقام وزارت ۳.۱.۲ - مقام خلافت
۳.۱.۳ - اخوت و برادری
۳.۱.۴ - مقام پشتیبانی
۳.۱.۵ - شراکت در امر
۳.۱.۵.۱ - روایتی در شباهت امام علی به هارون
۳.۱.۵.۲ - تحریف در روایت
۴ - پانویس ۵ - منبع
۱ - حدیث منزلت در کتب اهل‌سنت
[ویرایش]
حدیث منزلت در بسیاری از کتاب‌های اهل‌سنت نقل شده که حتی می‌توان درباره آن ادعای تواتر کرد، چنانچه برخی از علمای اهل سنت به این مطلب تصریح کرده‌اند. از آن جایی که دو کتاب بخاری و مسلم، صحیح‌ترین کتاب‌های اهل سنت بعد از قرآن به شمار می‌آیند، ما فقط روایاتی را که در این دو کتاب آمده، نقل و نتیجه‌گیری خواهیم کرد.
۱.۱ - صحیح بخاری
محمد بن اسماعیل بخاری در الجامع الصحیح می‌نویسد:
عَنْ سَعْدٍ قَالَ سَمِعْتُ اِبْرَاهِیمَ بْنَ سَعْدٍ عَنْ اَبِیهِ قَالَ قَالَ النَّبِیُّ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لِعَلِیٍّ اَمَا تَرْضَی اَنْ تَکُونَ مِنِّی بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَی. [۱]
رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خطاب به حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمود: آیا خرسند نیستی از این که منزلت تو در نزد من، مساوی با منزلت هارون (علیه‌السّلام) در نزد موسی (علیه‌السّلام) باشد؟
عَنْ مُصْعَبِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ اَبِیهِ اَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ خَرَجَ اِلَی تَبُوکَ وَاسْتَخْلَفَ عَلِیًّا فَقَالَ اَتُخَلِّفُنِی فِی الصِّبْیَانِ وَالنِّسَاءِ قَالَ اَلَا تَرْضَی اَنْ تَکُونَ مِنِّی بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَی اِلَّا اَنَّهُ لَیْسَ نَبِیٌّ بَعْدِی. [۲]
هنگامی که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) عازم جنگ تبوک شد حضرت علی (علیه‌السّلام) را به جانشینی خود در مدینه تعیین فرمود.
حضرت علی (علیه‌السّلام) که چنان انتظاری نداشت به عرض مبارک رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تقدیم داشت:
آیا مرا به جانشینی خود در میان زنان و فرزندان، معین می‌فرمائی؟ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در پاسخ فرمود: آیا خرسند نیستی از اینکه منزلت تو نسبت به من، برابر منزلت هارون (علیه‌السّلام) نسبت به حضرت موسی (علیه‌السّلام) باشد و از هیچ جهتی میان تو و او تفاوتی نیست، تنها تفاوت آن است که پیغمبری پس از من مبعوث نمیشود.
۱.۲ - صحیح مسلم
و مسلم نیشابوری نیز در صحیح خود می‌نویسد:
عَنْ عَامِرِ بْنِ سَعْدِ بْنِ اَبِی وَقَّاصٍ عَنْ اَبِیهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لِعَلِیٍّ اَنْتَ مِنِّی بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَی اِلَّا اَنَّهُ لَا نَبِیَّ بَعْدِی قَالَ سَعِیدٌ فَاَحْبَبْتُ اَنْ اُشَافِهَ بِهَا سَعْدًا فَلَقِیتُ سَعْدًا فَحَدَّثْتُهُ بِمَا حَدَّثَنِی عَامِرٌ فَقَالَ اَنَا سَمِعْتُهُ فَقُلْتُ آنْتَ سَمِعْتَهُ فَوَضَعَ اِصْبَعَیْهِ عَلَی اُذُنَیْهِ فَقَالَ نَعَمْ وَاِلَّا فَاسْتَکَّتَا. [۳]
سعید بن مسیّب از عامر بن سعد بن ابی‌وقّاص از پدرش روایت کرده است که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خطاب به حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمود: منزلت تو در نزد من، برابر با منزلت هارون (علیه‌السّلام) در نزد حضرت موسی (علیه‌السّلام) است؛ جز این که پیغمبری پس از من مبعوث نمیشود.
سعید بن مسیّب گفته است: آرزویم این بود که این حدیث را خودم از سعد بشنوم، در ملاقاتی که با سعد دست داد حدیث مزبور را که از عامر شنیده بودم به اطلاع او رسانیدم. سعد گفت: آری، «حدیث منزلت» را خودم شنیده‌ام سپس دو انگشت را، یکی در گوش راست و دیگری در گوش چپ گذاشت و گفت: آری! با این دو گوش، حدیث منزلت را از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شنیده‌ام و اگر بر خلاف آنچه شنیده‌ای، شنیده باشم، امیدوارم شنوائی هر دو گوش را از دست بدهم!.
عَنْ مُصْعَبِ بْنِ سَعْدِ بْنِ اَبِی وَقَّاصٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ اَبِی وَقَّاصٍ قَالَ خَلَّفَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ عَلِیَّ بْنَ اَبِی طَالِبٍ فِی غَزْوَةِ تَبُوکَ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ تُخَلِّفُنِی فِی لنِّسَاءِ وَالصِّبْیَانِ فَقَالَ اَمَا تَرْضَی اَنْ تَکُونَ مِنِّی بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَی غَیْرَ اَنَّهُ لَا نَبِیَّ بَعْدِی حَدَّثَنَا عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ مُعَاذٍ حَدَّثَنَا اَبِی حَدَّثَنَا شُعْبَةُ فِی هَذَا الْاِسْنَادِ. [۴]
عَنْ سَعْدِ بْنِ اِبْرَاهِیمَ سَمِعْتُ اِبْرَاهِیمَ بْنَ سَعْدٍ عَنْ سَعْدٍ عَنْ النَّبِیِّ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ اَنَّهُ قَالَ لِعَلِیٍّ اَمَا تَرْضَی اَنْ تَکُونَ مِنِّی بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَی. [۵]
عَنْ عَامِرِ بْنِ سَعْدِ بْنِ اَبِی وَقَّاصٍ عَنْ اَبِیهِ قَالَ اَمَرَ مُعَاوِیَةُ بْنُ اَبِی سُفْیَانَ سَعْدًا فَقَالَ مَا مَنَعَکَ اَنْ تَسُبَّ اَبَا التُّرَابِ فَقَالَ اَمَّا مَا ذَکَرْتُ ثَلَاثًا قَالَهُنَّ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَلَنْ اَسُبَّهُ لَاَنْ تَکُونَ لِی وَاحِدَةٌ مِنْهُنَّ اَحَبُّ اِلَیَّ مِنْ حُمْرِ النَّعَمِ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ لَهُ خَلَّفَهُ فِی بَعْضِ مَغَازِیهِ فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ یَا رَسُولَ اللَّهِ خَلَّفْتَنِی مَعَ النِّسَاءِ وَالصِّبْیَانِ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ اَمَا تَرْضَی اَنْ تَکُونَ مِنِّی بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَی اِلَّا اَنَّهُ لَا نُبُوَّةَ بَعْدِی وَسَمِعْتُهُ یَقُولُ یَوْمَ خَیْبَرَ لَاُعْطِیَنَّ الرَّایَةَ رَجُلًا یُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ قَالَ فَتَطَاوَلْنَا لَهَا فَقَالَ ادْعُوا لِی عَلِیًّا فَاُتِیَ بِهِ اَرْمَدَ فَبَصَقَ فِی عَیْنِهِ وَدَفَعَ الرَّایَةَ اِلَیْهِ فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَلَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَةُ {فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ اَبْنَاءَنَا وَاَبْنَاءَکُمْ} دَعَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ عَلِیًّا وَفَاطِمَةَ وَحَسَنًا وَحُسَیْنًا فَقَالَ اللَّهُمَّ هَؤُلَاءِ اَهْلِی. [۶]
نگاهی گذرا به اثبات ولایت و امامت امیرالمومنین (ع) در منابع شیعی و سنی / اعتقاد به فضائل امیرالمومنین(ع)، محور وحدت فرق اسلامی است
از آنجا که دین اسلام کامل ترین و آخرین دین الهی و پیامبر اسلام پیامبر خاتم (ص) بود ؛ برای استقرار دین الهی ، گسترش و تبیین احکام و معارف حقه اش و جلوگیری ازایجاد بدعت ها و جلوگیری از تفسیر به رای ها ضروری بود تا نبوت پیامبر گرامی اسلام (ص) از طریق امامت و ولایت ائمه معصومین (ع) ادامه یابد لذا به طور کلی ضرورت وجود امام که منصوب از جانب خداوند باشد به حکم عقل اثبات می گردد .
هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
يكشنبه، 16 بهمن 1401 ساعت 02:01
درباره ما تماس با ما آرشیو جستجو پیوندها آب و هوا اوقات شرعی
فهرست
شنبه 18 شهريور 1396 21:38 ساعت
معارف شناسه خبر : 276278
حاشیه ای بر مسئله غدیر ؛
نگاهی گذرا به اثبات ولایت و امامت امیرالمومنین (ع) در منابع شیعی و سنی / اعتقاد به فضائل امیرالمومنین(ع)، محور وحدت فرق اسلامی است
از آنجا که دین اسلام کامل ترین و آخرین دین الهی و پیامبر اسلام پیامبر خاتم (ص) بود ؛ برای استقرار دین الهی ، گسترش و تبیین احکام و معارف حقه اش و جلوگیری ازایجاد بدعت ها و جلوگیری از تفسیر به رای ها ضروری بود تا نبوت پیامبر گرامی اسلام (ص) از طریق امامت و ولایت ائمه معصومین (ع) ادامه یابد لذا به طور کلی ضرورت وجود امام که منصوب از جانب خداوند باشد به حکم عقل اثبات می گردد .
گروه معارف - رجانیوز : شکی نیست که سازمان دین اسلام برای بقا و ادامه ی حیات خود نیازمند به نگهبان و گرداننده دارد و پیوسته افراد شایسته و انسان های کامل و معصومی را می طلبد که معارف و دستورات دین را به مردم برسانند، و مقررات دقیق آن را در جامعه ی اسلامی به اجرا درآورند. از آنجا که یکی از مقاصد آفرینش؛ هدایت مردم به راه راست است، حکمت خدای مهربان اقتضا می کند؛ پس از رحلت پیغمبر (ص)، برای نگهبانی دین و هدایت مردم، باید پیشوایی تعیین کند، و مردم را به عقل محدودشان- که بیشتر اوقات مغلوب هوا و هوس- می شود وا نگذارد. پس با دلیل عقلی، پس از رحلت پیغمبر (ص)، ضرورت وجود امامانی معصوم و دارای علم لدنی، برای همه ی زمانها و نیز برای هدایت مردم، حفظ و حراست دین و اجرای مقررات و دستورات آن، روشن می گردد.
از آنجا که دین اسلام کامل ترین و آخرین دین الهی و پیامبر اسلام پیامبر خاتم (ص) بود ؛ برای استقرار دین الهی ، گسترش و تبیین احکام و معارف حقه اش و جلوگیری ازایجاد بدعت ها و جلوگیری از تفسیر به رای ها ضروری بود تا نبوت پیامبر گرامی اسلام (ص) از طریق امامت و ولایت ائمه معصومین (ع) ادامه یابد لذا به طور کلی ضرورت وجود امام که منصوب از جانب خداوند باشد به حکم عقل اثبات می گردد .
اثبات امامت حضرت علی(ع) از مباحث امامت خاصه است که برای اثبات آن مستقیماً نمی توان از دلیل عقلی بهره گرفت، بلکه با استخدام دلیل عقلی در امامت عامه و ضرورت وجود امام در همه زمان ها [1] و با استناد به آیات و روایات و نقل های تاریخی، می توان مقام خلافت و امامت پس از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را در شخصیت علی (ع) ثابت نمود،و از این طریق به مقصود نائل آمد.
اعتقاد به فضائل و کرامات بالای امیرالمومنین (ع) محور وحدت تمامی فرق اسلامی است چرا که شخصیت بالای ایشان ، فضائل و کرامات حضرت در اسناد و منابع فرق مختلف اسلامی به وفور منعکس شده و محل اتفاق است .
اثبات امامت و ولایت امیرالمومنین (ع) هم برای کسی که با انصاف و بدون تعصب به تحقیق و واکاوی متون دینی و تاریخی بپردازد ؛ امری بسیار سهل و واضح خواهد بود . علاوه بر فضائل و کرامات حضرت که در منابع اهل سنت هم به وفور نقل شده است و محل اتفاق همه ی مسلمین است ، اسناد اثبات امامت و ولایت امیرالمومنین(ع) هم به وفور در منابع قرآنی ، روایی و تاریخی اهل سنت یافت می شود .
امروز شیعه و سنی به حکم قرآن و سیره پیامبر و اهل بیت (ع) موظف اند تا با اعتقاد عملی به اصل وحدت و تمسک به مشترکات فراوانی که دارند در کنار هم برادرانه زندگی نمایند و در مقابل دشمنان مشترک در صف واحد قرار گرفته و دشمن را مایوس نمایند . البته در محافل علمی و با رعایت اصل وحدت و برادری بررسی مسائل دینی جهت رسیدن به حقیقت بلا اشکال و بلکه مطلوب خواهد بود .
در این مجال با اشاره به برخی ادله از اقیانوس دلایل وارده در قرآن و حدیث و تاریخ ، امامت و خلافت حضرت علی (ع) را اثبات می کنیم:
الف) دلیل قرآنی:در قرآن مجید آیات فراوانی داریم که به بیان و اثبات امامت حضرت علی (ع) و دیگر ائمه طاهرین دلالت دارد. و البته دلالت این آیات [2] با توجه به احادیث بسیار زیاد (متواتر) است که از رسول گرامی اسلام در شأن نزول این آیات وارد شده است. احادیثی که مورد قبول شیعه و سنی است، ما در اینجا به چند آیه اشاره می کنیم [3] :
1. آیه تبلیغ:
یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته والله یعصمک من الناس ان الله لا یهدی القوم الکافرین
ای پیامبر! آنچه را از سوی پروردگارت نازل شده است به طور کامل (به مردم) برسان، و اگر انجام ندهی، رسالت او را انجام نداده ای، و خداوند تو را از (خطرهای احتمالی) مردم نگاه می دارد، و خداوند جمعیت کافران لجوج را هدایت نمی کند» [4] .
خداوند متعال پیامبرش را با شدت هر چه تمامتر امر فرمود که رسالت خود را ابلاغ نماید و طبق روایات، پیامبر اکرم (ص) به دنبال نزول این آیه، در جایی به نام غدیر خم، حضرت علی(ع) را با عبارت مشهور «هر کس من مولای او هستم علی مولای اوست.» به جانشینی خود برگزید. [5]
2. آیه ولایت:
انما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلاه و یوتون الزکاه و هم رکعون
«ولی و سرپرست شما تنها خداست و پیامبر او، و آنها که ایمان آورده اند و نماز را به پا می دارند و در حال رکوع زکات می پردازند [6] ».
بسیاری از مفسران و محدثان گفته اند که این آیه در شأن علی (ع) [7] نازل شده است. اجماع شیعه و قول مفسران اهل سنت در این موضوع موجود و ثابت است .
«سیوطی» از دانشمندان اهل سنت در تفسیر «الدر المنثور» در ذیل این آیه از «ابن عباس» نقل می کند که: «علی (ع) در حال رکوع نماز بود که سائلی تقاضای کمک کرد و آن حضرت انگشترش را به او صدقه داد، پیامبر (ص) از سائل پرسید: چه کسی این انگشتر را به تو صدقه داد؟ سائل به حضرت علی (ع) اشاره کرد و گفت: آن مرد که در حال رکوع است»، در این هنگام این آیه نازل شد. [8]
همچنین از دانشمندان اهل سنت «واحدی [9] » و «زمخشری [10] » این روایت را نقل کرده و تصریح کرده اند که آیه «انما ولیکم الله ...» درباره حضرت علی (ع) نازل شده است.
فخر رازی در تفسیر خود از عبدالله بن سلام نقل می کند، هنگامی که این آیه نازل شد، من به رسول خدا (ص) عرض کردم که با چشم خود دیدم که علی(ع) انگشترش را در حال رکوع به نیازمندی صدقه داد به همین دلیل ما ولایت او را می پذیریم! وی همچنین روایت دیگری نظیر همین روایت را از ابوذر در شأن نزول این آیه نقل می کند.[11]
بچه ها کسی جواب رو میدونه ؟